Voedselpakketten en bezoekwerk

Het kost me vandaag moeite om te schrijven. Want hoe kan en ga ik schrijven wat we vandaag allemaal gezien hebben. Dat is bijna niet in woorden te vatten.

Bezoekwerk
Iedere week bezoeken Hanno en Rhodé gezinnen in de buurt en delen voedselpakketten uit. Ze bouwen relaties op en krijgen zo een beeld van de nood waarin deze gezinnen verkeren. In welke diepe armoede ze ook verkeren, God ziet ze en God houdt van ze. 

Wij mochten vandaag mee tijdens dit bezoekwerk. En dat raakte ons diep.

Armoede
Als je 'gewoon' in de omgeving rijdt waar wij verblijven (Csemö) rijdt dan ziet het er allemaal prima uit. Prima geasfalteerde wegen, mooie kleurrijke huizen en vooral ook veel groen.

Totdat je een weg afslaat naar links of rechts en op een zandpad terecht komt. Dan kom je echt in een andere wereld. Het lijkt wel een soort van sloppenwijk. Een enorm groot gebied. Kleine huisjes (of eigenlijk vaak meer bouwvallen) met een grote tuin. Vaak een tuin vól met rommel.

Voedselpakketten
Vanmorgen gingen we eerst samen met Hanno naar de Lidl in Cegléd om daar boodschappen te doen. We hadden een lijst en de kinderen hielpen heel goed mee. Olie, bloem, appels, bananen, brood, spaghetti etc. Met een auto bomvol boodschappen reden we weer terug. Daar verdeelden we alle boodschappen over 5 pakketten. En toen gingen we op pad. Ervin (voorganger van een kerk waar Hanno en Rhodé mee samenwerken) is ook mee en kan vertalen.

Familie Rafael
Als eerste gingen we naar de familie Rafael. Dit is het gezin waar de badkamer gebouwd wordt. De weg er naar toe is geen weg te noemen. Dwars door het hoge gras. De lucht is blauw en we zien alleen maar groen. Totdat we bij hun huisje aankomen. Een huisje waar ze met z'n 10en wonen.  Buiten is het één grote rommel. Meerdere honden zitten aan een ketting. De kinderen lopen op blote voeten.

De oma zorgt voor de kinderen (8 kinderen waarvan Fatima ernstig meervoudige beperkt is) en wat een kracht straalt ze op een of andere manier uit. Ze wonen hier nu 7 jaar en dit is 100x beter dan waar ze eerder wonen. Huh? Ik wil niet weten hoe ze dan eerder woonden.

Er lopen ook een paar geiten, een varkentje en er staat een paard in een stal. Dierenleed x100.

Het is onbeschrijfelijk. Diyou en Kiyan vinden het spannend en weten niet zo goed hoe en wat. Het maakt ook veel indruk.

En dan Fatima, het meisje met beperking. Ze heeft prachtige ogen en maakt echt contact. Bijzonder. Ze laat me niet los.

Dromen
Als we bij het volgende gezin aankomen krijg ik echt flashbacks naar Zuid-Afrika. Deze armoede is zo diep. Hier wonen een moeder, haar 2 dochters (van rond de 20) met hun man en een heel aantal kinderen. Ze hebben allemaal een eigen vertrek wat meteen alles in 1 is. Een matras op de grond, rommel, een kookplaat waar je niet op wilt koken. En een bepaalde geur.

Deze meiden stralen zo'n leegheid uit. Zo emotieloos.

Als ik vraag of ze dromen hebben voor de toekomst zegt ze; dat mijn kinderen niet afgepakt worden door de regering. (het huisje wordt bestempeld als gevaarlijk voor kinderen en er is geen badkamer, reden om kinderen uit huis te plaatsen) 

Hier heb ik 's middags even een potje om gejankt. Als dit je enige droom is. Dit onrecht en deze armoede kan en mag niet bestaan.

Onbevangen
We bezoeken nog een aantal gezinnen en er is 1 jongetje waar ik blij van word. Hij straalt zo'n onbevangenheid uit en ondeugd. Z'n ogen stralen. En dat ondanks de situatie waar hij in opgroeit. Ik hoop en bid oprecht dat mensen de kracht vinden om uit deze vicieuze cirkel van armoede te komen.

Diyou is wel heel erg onder de indruk van de grote tv die in dit huisje staat. 'Maar mama, waarom hebben ze dan wel zo'n grote tv'? In speelgoed investeren ze niet, zo'n tv is 'vermaak' voor iedereen.

Vragen
Als we weer bij ons plekje Rosza Tanya zijn praten Henry en ik door over vandaag. Ik heb zoveel vragen en kan er gewoon boos om worden. Waarom kan zulke diepe armoede bestaan? Gewoon hier in Europa, op 2 uur vliegen van Nederland. Een kind moet kind kunnen zijn, kunnen lachen, veilig kunnen spelen. Waarom doet een regering hier niets tegen? Waarom worden bepaalde bevolkingsgroepen met de nek aangekeken?

S avonds lezen we met de kinderen het verhaal over Mozes waarin God Zijn naam geeft. 'Ik zal er zijn'. God is bij deze kinderen, hij kent ze door en door (2e naam van Diyou is Eljada, dat betekent God kent, God weet). We bidden of God wil komen met Zijn vrede en recht.

"Hoelang nog hebben uw kinderen geen eten?
Hoelang nog roept U om recht?
Hoelang nog vraagt U of wij U vergeten?
Hoelang nog voordat wij doen wat U heeft gezegd?

Kom, Jezus, kom.
U lijkt ver bij ons vandaan,
maar het is juist andersom,
Heer, U bent nooit weggegaan.

Want U woont waar niemand meer kan leven.
U bent thuis op plaatsen zonder hoop.
U bent vrienden met de allerarmsten,
U zit naast hen in de hete zon.
En zijn wij met hen, dan bent U met ons." (Schrijvers voor Gerechtigheid)

🇭🇺 Bidden jullie voor deze mensen die in diepe armoede leven?